Je wilt niet teveel googlen want dan gaat het alle kanten maar op. Zoek maar eens een medische kwaal en je kan beide kanten op. Als nieuwe ouders zijn we daar dan ook vrij snel mee gestopt. In de eerste paar daag even google loslaten op waarom drinkt die zo weinig en whoppa laat maar zitten. Nu doet Ewoud het fantastisch, groeit goed, beweegt goed, kan heel goed drinken (als die zin heeft) en krijgt dus al een klein beetje een eigen willetje (we zijn er nog niet uit van wie hij dat heeft).

Oei ik Groei is een aanrader voor aanstaande/nieuwe ouders, je hebt het grote boek en een managementsamenvatting voor de man. Plus een app, waarbij als ik heel erg eerlijk ben ik nog niet heel veel verder ben gekomen dan de app maar laten we dat even onder ons houden. Oei ik Groei verteld erover wat er allemaal komt kijken, wat je kan verwachten in de maanden die komen gaan plus het verhaal over een sprongetje.

Voor de mensen die geen flauw idee hebben wat Oei ik Groei is, even een uitleg van een sprongetje. Het is een beetje hetzelfde als een nieuwe update voor je telefoon. Je telefoon kan ineens een heel stuk meer, sommige dingen herken je gelijk omdat ze vloeiender gaan of ineens meer lawaai maken en andere duren wat langer. Nou dat is een sprongetje ook, Ewoud maakt een mentale sprong en wil of kan ineens nieuwe dingen.

Waar je kleine telefoon updates hebt van IOS 11.0 naar IOS 11.1 bijvoorbeeld heb je dus ook kleine sprongetjes. De beste jongen is dan even een paar dagen van slag, want hij kan ineens wat nieuws, daarna is die weer de vrolijkheid zelf. Maar de huidige sprong is een mega update, dus IOS 10 naar 11, het zal voor hem intern allemaal even wat anders werken.

Hij heeft ineens door dat die kan draaien, althans hij komt halverwege. Maar heeft door dat die het kan, dus we schrikken regelmatig ’s nachts wakker dat meneer bezig is met oefeningen. Prima natuurlijk. Z’n oog/hand coördinatie is stukken beter geworden, hij stopt iedereen z’n hand in z’n mond. Hij is wat ruiger richting z’n speelgoed, wil wat meer knuffelen of bij je zijn en soms kan die volledig in gedachten kijken naar ’t plafond.

Hij zit dus nu in z’n 4e sprongetje en het leuke is, dit is geen sprongetje maar een mega f***ing sprong. De sprong begon begin juli en loopt door tot begin augustus en we zitten nu halverwege. En halverwege staat het wolkje, waarbij er ook in de legenda staat ‘Je baby kan nu hangerig zijn dan normaal’. Ewoud heeft het boekje goed gelezen, want potjandorie. Het is dat het behang er net op zit, maar anders …

Gwendy is vanaf vorige week maandag weer begonnen met werken, dus ik stond er lekker alleen voor. Nu hebben we wel redelijk continu een flesje aangeboden de laatste paar weken. Dat was in het begin even een zoektocht naar de juiste fles, juiste speen, juiste temperatuur etc. Maar warempel het ging zo maar naar binnen. Hartstikke mooi dachten wij, dus toen ik vorige week maandag aan kwam met een flesje keek die me aan en dacht die van leuk daar kan ik mee spelen. Aangezien we beide niet snel opgeven ging de inhoud van het flesje uiteindelijk wel naar binnen maar het kan sneller.

Dat bewees Ewoud gelukkig de volgende dag, want toen ging het flesje zo in één keer er volledig in. Nou deze week kwam dus dat donderwolkje en het is echt apart. Volgens de app kan het zo zijn dat die minder eetlust heeft en aan korte teugen genoeg heeft. Nou dat merken we, zowel borst als fles is die snel klaar mee. Dan draait meneer z’n hoofd, af en toe komt er wat gehuil of gejengel en als dan de borst of het flesje verdwijnt dan is het goed. Kortom hij krijgt een willetje (nogmaals ben er nog niet uit of dat het willetje van papa of mama is)

Anyway hij groeit nog steeds, hij is nog steeds lekker energiek en vrolijk dus we moeten nog 16 dagen doorkomen dan zit deze sprong erop.

(alle ouders tegen wie we dit zeggen die gniffelen, zeggen leuk he kids, ach wacht maar kleine kids kleine zorgen, … –> daar zouden ze eens een boek over moeten schrijven)

Het was zondagochtend 25 maart om 05:30 uur dat Gwendy me wakker maakte: “Ik denk dat het is begonnen”. Nu is Gwendy sinds vorig jaar weer fan van de Formule 1 en ja om 0530 begint de Ziggo voorbeschouwing maar ja Robje Kamphues heeft bij mij afgedaan dus die hoef ik niet te zien. Ja Robje was vroeger grappenmaker, ging andere mensen foppen en toen Bart de Graaf hem even aanpakte toen deed die kinderachtig. Dat deed die later ook toen Geenstijl even langskwam (link), kortom afgedaan.

Goed back to business, ik had natuurlijk direct al wel door dat Gwendy me niet wakker had gemaakt omdat de F1 eraan kwam, nee het was zover. De voorspelling van oma gaat uitkomen, tenminste de weeën waren om 02:30 uur ’s nachts (zomertijd) begonnen, dus m’n oma krijgt een extra kadootje. Oma is op 25 maart jarig en zei al maanden geleden, ‘leutje jong wordt geboren op mien verjoardag’ (maar dan op z’n Gronings). Want het normale kadootje lag al achter in de auto, een mooi paasstukje voor op tafel. Ja een mooi kado voor iemand die 92 wordt.

Ik vraag hoe het ermee staat en krijg dus te horen dat Gwendy al een drietal uren op is. De weeën onregelmatig begonnen maar nu toch wel vrij regelmatig zijn en om de drie minuten. Kortom het was tijd om snel te douchen, het ziekenhuis te bellen (we gaan klinisch bevallen vanwege de trombose medicatie van Gwendy) en daarna die kant op te rijden. Verder waren we namelijk klaar, de vluchttassen (uiteraard past het niet allemaal in 1 tas) staan klaar, de auto is voorbereid (onderstel van het kinderzitje zit stevig vast geplaatst), kortom we zijn er klaar voor.

Dan sta ik op, op dat moment merk ik dat m’n lijf het best wel spannend vind. Zodra ik dat besef merk ik dat ik het zelf ook spannend begin te vinden. De weken ervoor had ik daar eigenlijk nog geen last van, zoals een projectmanager was het traject opgepakt, alle checklists waren afgewerkt dus we waren er klaar voor. Geen probleem. Maar nu kwam het er op aan, This is not a drill people, we’re bringing another human being onto this world!

Ik loop naar de keuken, drink wat water en zie m’n handen trillen. Bij de speciale mannensessie van de Oh Wee cursus hebben we geleerd dat wij er als mannen op dat moment moeten staan, aangeven dat de dames het goed doen, alles even slikken wat er over je heen komt, dat ook weer gaan vergeten, dat ook echt beloven dat je dat gaat vergeten als je helemaal de huid wordt volgescholden en er dus gewoon staan. Kortom ik heb kort in m’n hoofd de video’s afgespeeld van al m’n mindfullness trainingen, yoga lessen, ying-yang sessies, zen zen video’s. Daarna maar even rustig tot 100 geteld, nog een glas water opgedronken en bedacht van it’s showtime bitches here we go!

Op dat moment meldt Gwendy dat de vliezen net gebroken zijn, ze is dan gelukkig in de badkamer en loopt even naar mij toe. Er komt op dat moment een wee en dan komen we erachter dat er met elke wee wat vruchtwater meekomt. Kortom even snel met een handdoek de vloer dweilen, Gwendy onder de douche gezet, tassen bij de deur gezet, en daarna het ziekenhuis gebeld. En omdat de weeën best snel achter elkaar kwamen mochten we ook gelijk komen.

Om 06:16 knallen we met de auto richting het ziekenhuis. Dit is 1 x links, de weg uitrijden, dan linksaf richting de rotonde, die nemen we 1 x rechts, dan rijden we al langs het Martiniziekenhuis. Kortom we waren om 06:30 binnen in het ziekenhuis en gingen rustig richting de verloskamers. Daar werden we opgevangen door de verpleegkundige, die melde dat het druk was maar dat kamer 04 voor ons was, dat we maar net moesten doen of we thuis waren en dat ze ons zo zal helpen.

Ik zal de details van de bevalling achterwege laten. Heb ook niet live mee getwittert of wat dan ook. Nee gewoon rustig Gwendy begeleiden en ondersteunen door de weeën heen. Die worden steeds regelmatiger en heftiger, dat kon ik zien op de monitor waar ze aanlag. Deze mat de hartslag van de baby en de hardheid van de buik. Zodra er een wee aankwam kon ik het zien op het scherm en Gwendy begeleiden. In de vorige blog heb ik gezegd dat de gevolgde zwangerschapscursus geen puf cursus was, nou dat heb ik ook even geweten. Ja even, want na 2 keer heb je het wel door, twee keer normaal uitpuffen, 1 keer wat heftiger en dan inademen.

Goed even vooruit spoelen, de kleine is geboren om 16:19 uur. Een kleine anderhalf uur van te voren hebben we de familie even ingelicht dat het er nu toch wel aan zat te komen. ’s Ochtends had ik nog een appje gehad van m’n moeder, of en wanneer we naar oma’s verjaardag gaan. En dat we dit alleen moesten doen als het kon hoor. Nu heb ik mezelf ooit eens voorgehouden om niet te liegen, dus was mijn antwoord ook keurig. We hadden ’s middags in de planning staan. Dat antwoord wekte geen argwaan, ik heb niet gelogen en moeders zit dus nog niet in spanning. Mooi.

Toen in de twee whatsappgroepen en 1 via FB messenger, maar even een kort berichtje, we zijn in het ziekenhuis in de bevallingskamer. Zodra er wat te melden is laat ik het weten. Daarna de telefoons op stil gezet en Gwendy verder geholpen met puffen. We werden ondertussen geholpen door een Co-assistent die die ochtend aan het meelopen was op de afdeling. Zij heeft ons goed door de laatste drie uren van de weeën gekregen. Want tot die tijd kon Gwendy nog wat rondlopen, nog lekker douchen, maar daarna moest ze toch gaan liggen en kon het gaan beginnen.

Nogmaals, de details bespaar ik één ieder, maar na een korte bevallingsperiode van 20 minuten werd Ewoud op de borst van Gwendy gelegd. Er kwam geluid uit, alles zat erop wat er op moest zitten, dus dikke prima. De camera heb ik er op dat moment ook maar weer bij gepakt en heb wat foto’s gemaakt. Mocht daarna de navelstreng doorknippen en Gwendy werd even netjes weer opgelapt door de behulpzame toppers van het Martiniziekenhuis.

Half uurtje daarna heb ik maar eens een berichtje richting familie gestuurd, ‘We bellen straks even, maar hierbij het bericht dat Ewoud is geboren. Moeder en zoon maken het goed, hierbij een tweetal foto’s.’. Toen weer de telefoon op stil en ben ik gaan zitten in de stoel. Kreeg Ewoud in m’n handen en dan begint het. Goddorie, dit is ‘m. Mijn zoon, hoe zat dat ook alweer met vasthouden, voorzichtig met het nekje, ligt die wel lekker, maar ook het gevoel van verdomme het is gelukt. Het traject van 2,5 jaar (ja het was geen olifantendracht of iets degelijks, maar vanaf moment serieuze start om een kleintje te krijgen tot nu) is afgerond en nu begint het.

Nu ben ik een gozer die af en toe wel eens een stoere grote bek heeft, sommige zouden me beschrijven als een aardig lief ventje die wel eens een klein grof mondje heeft… Maar verdorie wat een respect heb ik voor dit wonder van het bevallen. En nee dit zeg ik niet omdat ik nu na bijna een week, met weinig slaap, nog steeds super blij & verliefd ben, nee ik zeg het gewoon, het is echt wel een tikkie heftiger dan de mannengriep.

There I said it!

Tsja dan is het ineens wachten geblazen. Gwendy heeft zwangerschapsverlof, alle dingen van de checklist zijn gekocht, dan wel besteld of krijgen we van vrienden. Kortom we zijn er eigenlijk wel klaar voor. Spullen staan d’r, alles is gewassen en noem het moederlijk instinct maar de strijkijzer was ook ineens niet meer ingewikkeld. (wel voor mijn overhemden overigens) Dus kleintje, kom op maar.

Ja ik zeg kleintje want we hebben eigenlijk geen koosnaampje. Wel een echte naam maar die heb ik de vorige keer al redelijk weggegeven in de blog. Twee hebben het zeer snel geraden en toen hebben we de boel maar weer wat aangepast :). Blijft het voor de rest alsnog een verrassing. Maar nee een koosnaampje hebben we dus niet. Gewoon de kleine jongen/meid en die komt vanzelf, hopen we. En anders dan komt die alsnog.

Nu zou het best kunnen dat de kleine er wat langer over doet dan normaal gesproken. Als ik even naar mezelf kijk, volgens mij kon ik pas zonder zijwieltjes fietsen toen ik al op de basisschool zat, een veterstrikdiploma heb ik nooit gehad en het serieus werk maken van het vrouwelijk geslacht is ook op redelijk late leeftijd nog eens opgestart. Waarbij ik gelukkig Gwendy tegenkwam want anders vrees ik echt dat ik me had laten omscholen tot boer en een brief had gestuurd aan Yvon Jaspers.

Nu we het kort even over boer zoekt vrouw hebben, wat ontzettend ruk voor boer Olke en voor z’n vrouw natuurlijk. Potjandorie heeft die eindelijk een leuke vrouw, niet die blonde golddigger, maar echt een leuke vrouw. Hoorde je in de kerstuitzending dat ze die vreselijke ziekte had, maar deze gelukkig had verslagen. Maar helaas heeft de ziekte het alsnog gewonnen. Vreselijk. Van het voorjaar een nieuwe serie van Boer Zoekt Vrouw, de tiende en waarschijnlijk de laatste op de NPO. Die moet zich meer richten op serieuze meuk en minder op dit soort groot entertainment. Aangezien ik praktisch nooit meer NPO kijk (los van De Mol –> JAN!!!, Luizenmoeder en ’t journaal) mag ’t van mij allemaal.

Terug naar de realiteit. Ik was dus geen snelle met sommige dingen en ach als die kleine iets van mij heeft dan kan het best zijn dat hij/zij nog even lekker rustig blijft liggen. Over de moeder natuurlijk niets dan goeds, dus daar ga ik nu niets over zeggen. Nee, wil graag de komende weken rustig doorbrengen.

We mogen nu wekelijks naar de verloskundige. Het voordeel dat je in het ziekenhuis loopt, medische grond (zie 1e blog), is dat je elke keer weer even kan kijken naar de kleine. En die groeit goed. Nu tik ik bijna de 2 meter aan en Gwendy net de 1.60, kortom dat zal wel bij mij wegkomen :). Maar de kleine zit continu binnen de lijntjes maar dan wel aan de bovenkant. Ze dachten zelfs nog even aan zwangerschapssuiker maar de test wees uit dat dit niet het geval was. Dit laatste had ik overigens even anders moeten spelen met de arts. Als ik namelijk naar de lading chocola, snoepgoed en toetjes kijk wat op dit moment op de niet bekende verstopplekjes ligt dan was het ook prima als daar iets van naar een hogere kast (boven de 1.80 :)) had gemoeten van ome dokter. Ach die extra pondjes lopen we er straks wel weer af, ja ik zeg WE want ik doe lekker mee.

Maar we klagen niet, tuurlijk nu we richting 38e week gaan komen er wat pijntjes, is het her en der even lastig met slapen en zijn sommige dagen ook even moeilijk. Maar daar hoor je mij als vader niet over. Nee daar slaan we ons wel doorheen die laatste paar weken. Nou de vluchttas is ingepakt, nee dat is geen tas voor mij met al m’n kleren, geld etc. om te zeggen van Houdoe. Nee de vluchttas daar zitten alle zaken in die je nodig bent voor als je richting ’t ziekenhuis mag voor de bevalling. Het belangrijkste van de lijst (die overigens 4 jaar oud is want ze spreken nog over een videocamera of fotocamera) is een 2-euro munt. Jawel een ouderwetse 2-euro munt. Die heb je nodig voor de rolstoel.

Anyway we wachten af, tot het moment dat Gwendy wat voelt, ik daarna gebeld wordt en het circus gaat beginnen. Kunnen we ondertussen nog even verder puzzelen op een eventuele 2e of 3e naam, het geboortekaartje, plus ons nieuwe huis dat ook over een paar week wordt opgeleverd. Waarom zou je dingen ook gewoon niet tegelijk doen tenslotte.