Nou denkt u wellicht van ja dat klinkt best lekker als je er bami en wat saté bij doet, maar het is niets om te eten. Het is een progressieve oogaandoening waar ik last van heb. Voordat u te erg schrikt het klinkt erg maar valt uiteindelijk gelukkig best wel mee. Kan er gewoon 100 mee worden, dus wees gerust, u hoeft u vakantie nog niet om te boeken.
Het begon allemaal ergens na onze Europese rondtocht, ik begon wat duidelijker te merken dat m’n rechteroog ietsjes minder werd. Ja minder, het zicht was ietsjes ‘vager’ en ik merkte dat m’n linkeroog het iets meer overnam. Ik zag gewoon prima omdat je hersens er wel weer een compleet beeld van maakten. Rechts was gewoon ietsjes ‘vager’. Nou ja dat kan natuurlijk aan allerlei zaken liggen.
Dus meer verse groente, ietsjes minder drinken maar het hielp allemaal niet. De logische conclusie die ik dan voor mezelf trok is dat ik gewoon aan een bril toe was. Had me er stiekem al een beetje op voorbereid, heel de familie heeft tenslotte een bril. Dus ik zou ooit ook wel eens aan de beurt. En ach er lopen op deze aardkloot meer hele knappe mensen rond met een bril, dus mij zou het ook niet misstaan. Nou goed volgende stap is dan een afspraak maken bij een opticien.
Nu kende m’n vriendin een goede opticien, maar die zat in Sneek. Maar dat was een goed geschoolde en ervaren man, dus als we weer eens in ’t buutenland zouden zijn dan moesten we daar maar heen. De weken vlogen voorbij, geen verandering en toen we eind november weer in het mooie Sneek aangekomen waren, hadden we een afspraak staan om zaterdagochtend om 11:00 uur bij de beste man te zijn. Dus wij ’s ochtends vroeg op de fietse naar het centrum, aangezien mijn schoonouders ietsjes kleiner zijn was dat best nog een redelijk aparte fietstocht maar goed.
Een hele aardige vent neemt me mee naar een hokje en begint me voor een apparaat te zetten. Dit apparaat meet de zogeheten oogdruk. Geen flauw idee dat je dat kon meten, dat dat meespeelde maar goed het zal. Nu wordt oogdruk gemeten door er heel kort even een beetje lucht tegen aan te spuiten, dan moet je je ogen even openhouden en dan weet die wat de druk is. Nu is dat de eerste keer best even wennen. Want je kijkt in dat apparaat met één oog en bij de lucht schrik je, doet je ogen dicht en geen meting. Na een paar keer kwamen er resultaten. De opticien zei nog, dat is wel vrij hoog. Denk niet dat die klopt, even opnieuw meten. Maar opnieuw was het resultaat hoog, vrij hoog. Een oogdruk van 50, waarbij is mij later verteld 14 normaal is en eigenlijk als het boven de 20 is je er even mee heen moet.
De Opticien neemt me mee naar een andere kamer en meet daar opnieuw de druk, ja dat apparaat geeft ook diezelfde druk aan. Ja één apparaat kan nog een keer stuk zijn, maar twee achter elkaar dat was wat veel toeval. Kortom mijn oogdruk was wel erg hoog, eigenlijk heel hoog. De beste man zei nog dat is ‘net’ goet en vroeg me even te wachten in de winkel. Ondertussen moest hij even nadenken en ging die verder met mijn vriendin, die moest ook haar periodieke controle hebben.
Ik zat daar op dat moment in die winkel en moest dus even wachten. Wetende dat de druk op of in m’n ogen niet goed was. Wat is dan het allerdomste wat je kan doen… Precies ik ging even googlen. Doe dat nooit als je nog geen helderheid hebt of uitleg van een arts, want doem en verdommenis komen dan vrij hard op je af. Na 10 minuten kwam de beste man weer naar me toe en nam me nog eens mee. Bij de nieuwe meting kon de druk zelfs, in het rechteroog, niet meer gemeten worden, wat zou inhouden dat die in één oog zou zijn opgelopen tot 60. Dat was niet goed, de man heeft verder het zicht nog wel even getest. Maar dat was allemaal prima, dat ik wat minder zag had te maken met de hoge oogdruk. Kreeg het klemmende advies om toch diezelfde dag nog even naar een oogarts te gaan, dat moest via de huisarts.
We fietsen terug naar het huis van m’n schoonouders, in m’n hoofd gingen allerlei scenario’s rond. Google zelf maar even op gevolgen hoge oogdruk. Anyway daar aangekomen gebeld met de huisartsenpraktijk Groningen. Want mijn huisarts had dat weekend geen dienst. Door de assistent te woord gestaan en daar kwamen gelukkig, nadat ik wat vragen had beantwoord, wat kalmerende woorden. Ik had namelijk geen kloppende hoofdpijn, was niet misselijk en zag ook geen lichtflitsen. Dan is er namelijk acuut iets mis en moet je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Had ik geen last van, maar de oogdruk was wel hoger dan het zou moeten zijn. Kortom maakt u zich niet al te druk, de dienstdoende huisarts neemt zo contact met u op.
Na een klein half uur word ik teruggebeld en stelt de huisarts me dezelfde vragen, ook vraagt die hoe het zicht is in het andere oog en qua het centrale zicht. Dat is allemaal goed, verder geen last, voel me ook lichamelijk gezien goed. Nou of ik in staat was nog even langs te komen want dat leek hem wel verstandig. Wij hebben op dat moment afscheid genomen van de schoonouders, zijn in de auto gestapt op weg naar Groningen. Daar aangekomen op de fiets naar de huisartsenpost.
Wat een drukte van in- en uitgaande sportblessures was het daar. Een hoop mensen die de maandag niet lopend naar hun werk of school kunnen. Wij zaten keurig in een hoekje te wachten, na een klein kwartier haalde de dienstdoende arts ons op. Na wat vragen nam hij contact op met de oogarts van het UMCG. Die beste man had wel ruimte en of ik me wilde melden op de spoedpolie. Dus wij steken de weg over en gaan richting het UMCG.
Daar aangekomen zat ik na 15 minuten te praten met de oogarts, die heeft wat metingen gedaan en kwam vrij snel met het verlossende antwoord. U heeft glaucoom, dat is een oogaandoening wat er voor zorgt dat de Iris en de lens wat vaker dan normaal tegen elkaar komen. Dat levert extra schilfertjes op in het oog en die zorgen ervoor dat de afvoerbuis verstopt raakt. Dit zorgt ervoor dat de druk heel langzaam aan oploopt. Met als gevolg dat hierdoor de oogzenuw langzaam aan beschadigd raakt.
De beste oogarts deed daarna een test wat het gevolg en de schade mooi aantoonde. Ik moest de beste man recht in de ogen aankijken en daarna ging hij met z’n handen in alle hoeken van het ‘gezichtsveld’ zitten. Links kon ik alles zien en was het beeld goed. Rechts merkte ik dat ik aan de onderkant en linker onderkant gewoon minder zag. Dus ik zag zijn hand niet meer, het beeld was gewoon kleiner… Dat was dus al een beschadiging van het gezichtsveld, wat ontstaan is doordat de oogdruk al jarenlang te hoog is geweest.
Hij wist de oogdruk overigens met oogdruppen in een uur tijd al terug te brengen naar 20 aan de linkerkant en 30 aan de rechterkant. Dat was een goed teken zei de man. Want de druk moet weer normaal worden, dan stopt de verdere beschadiging en blijft het zicht zoals het nu is. En dat zou best prettig zijn want nogmaals het ‘centrale’ zicht (dus van beide ogen tegelijk) is prima, alleen als ik puur door m’n rechteroog kijk merk ik dat het minder is. Ik kreeg een recept mee voor oogdruppen en wat pillen om het vochtniveau in m’n lichaam wat naar beneden te krijgen. Moest dan maandag of dinsdag weer komen, kreeg ik wel bericht van. Maar zei die nog geruststellend, het is goed dat we er nu achter zijn gekomen in een vroeg stadium. Wel net een jaartje te laat, maar ja je merkt het pas als het al te laat is.
Hoe ontstaat zoiets, ja deze oogdruk heeft niets te maken met een hoge bloeddruk of stress achtige zaken, nee staat er volledig los van. Het kan bij één ieder ontstaan, vaak wel op latere leeftijd en het kan erfelijk zijn. Binnen mijn familie weet ik zo even niemand die hier last van heeft, dus ja waarom ik die pisang was geen idee. Maar met druppels was het onder controle te houden, moet dan wel de rest van m’n leven oogdruppels gebruiken.
Een andere optie was laseren, maar dit was slechts een tijdelijke oplossing. Er kon ook een extra afvoerkanaal gecreëerd worden, dit doen ze via een licht operatieve ingreep waarbij een dun klein plastic buisje wordt geplaatst naast het oog. Dus mocht het met de druppels niet werken, dan zijn er simpele alternatieven om het onder controle te houden.
Wij gingen wat gerust gestelder naar de apotheek en daar haalde ik m’n eerste portie druppels en pillen. Ik hoorde er ook bij, ik had ook iets. De dinsdag erop mocht ik voor controle heen en was de oogdruk keurig 14 aan beide kanten. Dat was mooi, super zelfs. De druppels sloegen aan en daarmee was het goed. Het verdere traject zou zijn dat ik in de maanden die zouden volgen meerdere malen een gezichtsveldanalyseonderzoek (en die met 3 keer woordwaarde) zou ondergaan. Dan was bekend wat precies de beschadiging is. Die werd dan ook half jaarlijks opnieuw opgemeten om te zien of het zo gebleven is of dat het verder aan het beschadigen is.
Een nieuwe oogarts, want bij het UMCG lopen er heel wat rond, legde me nog een paar dingen uit. Ik moest bij de familie even goed aangeven dat het erfelijk zou kunnen zijn, dus dat men periodiek ook even de oogdruk moest laten opnemen. Het liefst in het ziekenhuis, maar bij een opticien mocht ook. Daarnaast moest ik melding doen bij het CBR. Verzekeringstechnisch is dat nodig namelijk, mocht je een ongeluk krijgen en de tegenpartij komt erachter dat je een oogaandoening hebt, voila dan sta je 3-0 achter en kan je betalen. Als laatste gaf ze me nog de tip om even niet heel actief te gaan sporten, want dat kon zorgen voor pieken in de druk. Dat wilden we juist even voorkomen. Kortom niet alles was nadelig!
Zo’n melding bij het CBR kost een kleine € 30, het heet een Eigen Verklaring. Aangevuld met een huisarts verklaring (was het eerste bericht) stuur je die terug, het CBR noteert het, checkt het en komt met de uitslag wat de gevolgen zijn voor je rijbewijs. Dus dat hebben we gelijk de volgende dag gedaan, plus een rondje bellen met huisartsen. Nou dus helemaal niemand die daar aan mee wil werken, kreeg steeds de verwijzing naar één of andere vage website, de rijbewijskeuringsarts.nl ofzo. Maar aangezien die website er wel heel crappy uitzag, voornamelijk gericht was op de mensen boven de 75 leek me dat niet echt een optie. Want overal stond bij dat je ook wat urine moest inleveren. Ik dacht nog even slim te zijn en het UMCG te vragen, maar het UMCG doet niet aan rijbewijskeuringen.
Na een paar week ontving ik post van het CBR, daarbij zat ook een overzicht van instellingen die binnen een periode van 2 weken een oogkeuring zouden moeten kunnen doen. Nou zal het vast heel druk zijn geweest of iets dergelijks, want de instellingen in een cirkel van 20 km rondom de Stad hadden een wachtlijst van anderhalf tot 3 maand. Die van Assen was nog het kortst dus me daar maar op de lijst laten zetten.
Ondertussen moest ik ’s ochtends, ’s middags laat en ’s avonds voor het slapen druppelen. De pillen waren niet meer nodig. Nu is dat best ingewikkeld om zo’n oogdruppel goed in te brengen. Want de natuurlijke neiging zodra er iets dichtbij komt is knipperen of oog dicht. De eerste paar keren is het dan ook wennen, vloeken, afvegen en opnieuw proberen. Lui als ik ben had ik het werk mooi uitbesteed aan m’n vriendin, maar gelukkig was ze vrij streng en moest ik het zelf maar gaan leren. Gelukkig want het gaat nu best goed. Alleen ’s ochtends vroeg gaat het nog wel eens mis. Kijk het linkeroog is helemaal goed, dus ik zie dat de flacon erboven hangt en dikke prima verder. Maar rechts is het wat vager, dus kan ik niet goed zien of de lading goed neerkomt. Nou goed dat levert vooral ’s ochtends nog wel wat frustratie op, kunt u zich vast wat voorstellen.
Redelijk wat oogmetingen gedaan met wisselende uitslagen. Soms was de druk 14, soms 18 of 20. Maar nooit hoger dan dat, een goed teken. Na 4 gezichtsveldanalyses bleek inderdaad dat m’n linkeroog helemaal schoon is, het rechteroog is aan de onder & linkeronderkant beschadigd en daar is het zicht weg. Komt ook niet weer terug. Dus ik heb daar gewoon een kleiner blikveld. Is niet erg want als ik beide ogen open heb, heb ik prima beeld. Aangezien de druk toch wel wat hoger is dan normaal gesproken vond de arts het van belang dat ik toch een operatie ging doen.
Het beschadigen zou namelijk heel erg langzaam door gaan en dat zou inhouden dat m’n rechteroog steeds minder zou worden. Dat zou niet erg zijn als ik 65 zou zijn, het duurt jaren namelijk voor het echt zichtbaar erger wordt. Maar nu ik nog zo’n jonge god ben van 35 was het toch wel verstandig om een operatie te doen. De druk werd zo natuurlijk laag gehouden, net als bij ieder ander mens. Ook kon ik dan terug naar 1 druppel in plaats van de 5 die ik nu dagelijks in ieder oog doe. De operatie moet nog worden gepland maar zal ergens dit halfjaar gebeuren. Is dus een simpele ingreep en een operatie welke ze meerdere malen per week uitvoeren. Wordt gepland zeg maar.
Dan het CBR verhaal, na een paar weken was het dan zover. Ik mocht me melden in het mooie ziekenhuis van Assen. Op een vrijdagmiddag en het werd aangeraden dat ik niet zelf reed. Want uiteraard reed ik nog gewoon auto, niemand had gezegd dat dit niet meer mocht en ik was zelf ook wel zo slim om dit even niet expliciet te vragen bij het CBR J. Aangezien m’n vriendin redelijk griepig op bed lag, ging ik lekker met de trein en bus richting het wekelijkse keuringsuurtje.
Een mooie geldklopperij is dat trouwens, 70 €uro betalen, contant afrekenen (pinnen dat kon daar nog niet, iets wat ik overigens uiteraard niet gelezen had maar goed dat er nog net 70 € in de knip zat. Daar heeft de arts alles opnieuw gemeten en kreeg ik gelukkig te horen wat ik al vaker gehoord had. Links is goed, rechts wat beschadigd. Maar dit levert geen problemen op voor het rijden, dit werd op papier gezet en naar het CBR gestuurd. Ondertussen waren we toen al een kleine 100 € verder en dat is allemaal niet declareerbaar bij de zorgverzekering! Oh ja en ik ben voortaan m’n eigen risico kwijt J Ach ja privatisering van de markt heeft het gelukkig goedkoper gemaakt toch…
Ondertussen heb ik van het CBR de uitslag gekregen. In plaats van een rijbewijs welke 10 jaar geldig is, moet ik het eerst doen voor 5 jaar. Oh trouwens dat houdt dus in dat je een nieuw rijbewijs moet aanvragen, waarbij ik verwacht dat dat ook niet gratis is. Ach ja zo sponsoren we de B.V. Nederland ook nog iets in elk geval! Terwijl ik dit tik heb ik net m’n eerste portie van de middagdruppen gehad. De andere komen zo, er moet altijd 4 minuten tussen zitten. De andere is een leuke omdat die wat prikt en daarna gaan de ogen altijd leuk tranen. Dus mocht u me ooit tegenkomen rond het eind van de middag en ik heb wat natte ogen. Dan is dit de reden, niets anders!
Waarom ik dit op facebook, twitter en m’n blog flikker, nou ja ik zet er ook op als ik gezellig naar de film ga, naar Pinkpop of alle andere domme bullshit. Dus dan moet zo’n update ook gewoon gedeeld worden. Klonk erg in het begin maar gelukkig valt het allemaal best mee! Weet in elk geval dat ik qua ogen de rest van m’n leven onder controle sta, door leuke blonde zusters over het algemeen. Dat laatste is bijzaak!
